Open Hartbeweging

Verslag : Open Hartreis Praag en Noord-Bohemen : 3-10 juli 2019

Dag 1 : 3 juli : België - Praag

Het was een korte nacht. Vroeg uit de veren. Want naar dit moment had ik heel lang uitgekeken. Met onze heel fijne Open Hartvrienden vertrokken we naar jaarlijkse traditie op reis. Dit keer naar Praag en Noord-Bohemen. Samen met het reisbureau hadden we een mooi programma in elkaar gestoken. (Zie http://www.openhartbeweging.be/open-hart-reis-2019-praag-noord-bohemen ). Geen wolkje aan de lucht. Een prachtig ochtendgloren. Zou het de voorbode zijn van een onvergetelijke reis ? De weersvoorspellingen laten het beste vermoeden. Voor de komende dagen voorspellen ze mooi zomerweer met een aangename 25°C. Meer moet dat niet zijn. De grote regenjas hangt thuis in de kast. Zonnebril, zonnecrème en petje niet te ver weg.

Stipt op tijd vertrokken we. Met 2 ervaren chauffeurs Paul en Wim. Paul is onze startchauffeur. Hij brengt ons tot Frankfurt waar Wim het overneemt tot op de laatste dag.

En natuurlijk ook Dirk, die voor de 3e maal onze gids is.

Ondertussen zijn we Frankfurt voorbij. Paul heeft ons verlaten en neemt de  Duitse hogesnelheidstrein terug naar België. De zon lacht ons toe en is kwistig met haar warmte. De vermoeidheid van een korte nacht ebt weg en maakt plaats voor een zalig vakantiegevoel.

De verdere reis verloopt heel vlot. Tegen de avond bereiken onze eindbestemming Praag. Echter niet voor we eerst voorbij Plzen zijn gereden. Plzen is de stad van de Pils. Wie dacht dat de Belgen bierbrouwers zijn, moet zeker eens naar Tsjechië komen want daar kennen ze er ook iets van. Tsjechen zijn sinds jaar en dag goede Pilsbrouwers. Pils een bier van lage gisting. Waarbij 'laag' verwijst naar lage temperatuur. 

Ondertussen krijgen we van  Dirk onze eerste les Tsjechisch. Wie in Tsjechië rondreist kan zich best inbeelden dat hij overal runderen ziet. Kom je iemand tegen dan zeg je gewoon 'tzin koeie' (Dekujeme) en je zult steeds een vriendelijk woord terugkrijgen. Want 'tzin koeie' betekent gewoon 'dankjewel'. En met een vriendelijk woord kom je overal. 

Het is nog een eindje van de afrit van de autosnelweg naar ons hotel. Zo krijgen we al een eerste kleine sightseeing. Het duurt niet lang of in de verte zien we de St Vituskathedraal die de site rond de Praagse burcht domineert. Een mooie kennismaking. Even later rijden we over de Moldau. Spontaan denk ik aan de prachtige Muziek van de componist Smetana over deze rivier (die Moldau). Een prachtige afsluiter van een voorspoedige heenreis en een mooie eerste dag.

-------

Dag 2 : 4  juli : Praag

Na een heerlijk ontbijt vertrekken we fris en monter op stap.

Vandaag bezoeken we enkele van de prachtigste pareltjes van Praag. Praag is een stad met een ongelofelijke rijkdom en gelukkig gevrijwaard van bombardementen tijdens de tweede Wereldoorlog. Maat ook lang een vergeten stad door zijn ligging achter het ijzeren gordijn. Het was 28 jaar geleden dat ik nog in Praag was geweest en het was een blij weerzien.

De dag begint met een prachtig uitzicht over de stad vanop de heuvel in de buurt van de Burcht. Praag baadt in het vroege zonlicht in al zijn glorie. De Moldau zien we duidelijk een bocht van 90° maken door de stad.

Eerste bezienswaardigheid was het Loretto klooster. Een 17e eeuws barokke pelgrimsoord met een replica van het Casa Sancta Maria. Een huis waar Maria volgens de overlevering de incarnatie zou hebben ontvangen. De prachtige kapel is binnen overweldigend versierd met barokke elementen. In de schatkamer pronkt een monstrans met 6200 diamanten. Nauwelijks om aan te zien want je ogen worden verblind als je er naar kijkt. Wat overdreven als je het mij vraagt.

Vervolgens bezoeken we de welbekende Burcht met zijn paleizen en de St Vituskathedraal dominant aanwezig in het centrum.

Opeens worden we opgeschrikt door een luid geklikklak. Een prachtig uitgedost peloton met zwaard mooi rechtop marcheert voorbij. Het is bijna twaalf uur en aflossing van de wacht aan de ingang van de Burcht. Ik waande mij ineens terug in 1986 toen ik op het Rode Plein in Moskou ook de aflossing van de wacht heb gezien met veel pracht en praal als demonstratie om de macht van het Russische troepen te tonen. Wellicht is het hier nu vooral een toeristische attractie. Maar mooi en indrukwekkend om zien. Zeker als er nog eens een  militair korps met muziek de afwisseling van de wacht komt opluisteren.

Na een typisch lekker middagmaal met Tsjechische specialiteiten, vervolgen we onze ontdekkingstocht.

Eerst wees de gids ons bij een klein winkeltje op een typisch Tsjechisch houtwerk. Prachtige marionette poppen zoals Pinocchio  en Roodkapje uit hout gesneden aan een zeer democratische prijs. Spijtig dat mijn kinderen niet meer met de poppen spelen.

Stilaan dalen we af naar de Moldau. Volgende bezienswaardigheid was de Nikloaskerk met een prachtige trompe l'œil De quasi vlakke plafonds van het schip zijn beschilderd met bijbeltaferelen op zo'n manier dat je denkt dat je naar schilderijen op mooi gebogen koepels kijkt.

Alhoewel de Tsjechen wellicht het meest ongelovige volk van Europa is, bevat Praag wellicht het meeste aantal kerken en heiligdommen.

In de volgende in het rijtje bekijken we het Kindje Jezus van Praag. Het prachtige beeldje is uitgedost met een al even prachtig kleed. Op de eerste verdieping bewonderen we de kleerkast van het Jezusbeeldje. Het vraagt wellicht een engelengeduld om deze kleedjes te maken.

We naderen het einde van onze eerste dag op waardige wijze en lopen zoals elke toerist over de Karelsbrug over de Moldau. Ongelofelijke dat men in de 14e eeuw al dergelijke constructies kon maken.

Moe maar zeer voldaan stappen we op de bus richting hotel. Maar de apotheose van de dag moet nog komen. Even verfrissen en terug op stap want we worden aan tafel verwacht voor een folkloristische avond. Maar wat een verwelkoming. In de feestruimte zitten nog andere toeristen van andere nationaliteiten. Australiërs, Cyprioten, Spanjaarden en - hoe kan het ook anders - Nederlanders. Ieder krijgt een verwelkoming onder muzikale begeleiding van één van zijn typische melodieën. Spanjaarden worden verwelkomd met "E viva Espagne', Nederlanders met 'Tulpen uit Amsterdam' en wij.... wij mogen 'Zie ik de lichtjes van de Schelde' aanhoren. Het ontroerde me sterk.

Tsjechen in prachtige klederdracht geven daarna het beste van zichzelf met prachtige muziek en dans. Je komt ogen te kort om al dat moois te aanschouwen. Wij mogen meer dan passief aanschouwen, want van tijd tot tijd wordt het publiek gevraagd om een eenvoudige tekst mee te zingen of op het gepaste moment een kreet te doen. Na de folklore is het aan ons. We kunnen ons uitleven op de dansvloer met een Zorba een Mazourka of een wals. De hele wereld staat bij wijze van spreken op de dansvloer en lacht naar elkaar. Een aandoenlijk moment. Het is een fantastische avond die ik me nog lang zal herinneren.

Terug op de bus mijmerde ik nog na. Hebben we nu een heruitgave van de Bruiloft van Kana beleefd ? Want iedereen was vrolijk en de wijn vloeide in overvloed. Was Jezus onder ons geweest ? Of was het een stukje Paradijs op aarde waar elke mens van droomt. Mensen die zich inleven in elkaars cultuur vol respect en waardering en zoeken naar wat hen bindt eerder dan wat hen scheidt, om echt samen plezier te maken. Vanavond samen op de dansvloer en volgende week wellicht terug aan de andere kant van de wereld. Het leven is mooi om te koesteren.

Nog maar twee dagen onderweg en al zo'n hoogtepunt. Wat mogen we nog verwachten ?

----------

Dag 3 : 5 juli : Praag.

Vandaag onze tweede dag Praag. We starten met een bezoek aan de joodse wijk. Beklijvend..Op de muur staan de namen van 78.000 joden.omgebracht door de Nazi's in de tweede Wereldoorlog. Spontaan kwam de vraag bij mij op. Is dit de Westerse beschaving? Is het niet eerder barbaarsheid ?

Daarna een bezoek aan het joodse kerkhof dat gebruikt werd tot op het einde van de 18e eeuw. De graven liggen kris kras door elkaar, soms wegens plaatsgebrek op elkaar gegooid. 

Tijd om de zinnen te verzetten. Tegen de middag schepenen we in voor een twee uur durende boottocht op de Moldau met lunch in buffetvorm. Het beste van twee werelden als het mij vraagt. De bezienswaardigheden laten zich één voor één zien, terwijl we kunnen kiezen uit heerlijke spijzen.

Na de boottocht kunnen we er weer tegenaan voor onze laatste verkenning. Dirk brengt ons nog naar enkele mooie plekjes in de oude stad. Om te beginnen het klooster van Sint-Agnes. Alhoewel er nauwelijks iemand te bespeuren is, buiten wijjzef is het zeker de moeite waard. Een prachtige gotische kerk en mooie kloostergang.

Vervolgens de Jacobs-Kerk alwéér een gebarokiseerde gotische kerk. De pracht en praal springt in het oog. We zingen het Onze Vader dat met warme klank weergalmt in de kerk. 

Last but not least vertoeven we op het Wenceslas Plein.  Beroemd, (of eerder berucht ?) door de Praagse lente. Op 16 januari 1969 stak de student Jan Palach zichzelf in brand op het Wenceslasplein uit protest tegen de teruggedraaide hervormingen. Drie dagen later overleed hij aan zijn verwondingen. Er zouden nog een tiental mensen zijn voorbeeld volgen.

In de late namiddag verlaten we moe maar voldaan het wondermooie Praag en rijden naar Decin, onze tweede bestemming van de reis. Decin ligt in Noord-Bohemen, tegen de Duitsers grens, in vogelvlucht ongeveer 50 km ten zuidoosten van Dresden. De streek wordt gedomineerd door de Elbe die zich een weg baant door de vallei. De Elbe is ook één van de langere rivieren in Europa want ze stroomt na Decin heel Duitsland door om uiteindelijk uit te monden  in de Noordzee. Door de redelijke diepe uitsnijding van de Elbe is deze streek een mooie vakantiestemming voor de iet of wat sportieve reizigers. Wij doen het de komende dagen wat rustiger aan en bezoeken vooral enkele bezienswaardigheden in de regio.

 

----------

Dag 4 : 6 juli : Decin

Vandaag doen we het rustiger aan. In de voormiddag bezoeken we het prachtige kasteel van Decin, dat op wandelafstand van het hotel ligt

 Tot 1932 was het kasteel eigemdom van de familie  Thun-Hohenstein, waarna het door de staat en vervolgens door de Nazi's werd opgeëist. Na WO II was het een kazerne en pas sinds 1991 is het terug eigendom van Decin. Sindsdien probeert men het kasteel in zijn oude glorie te herstellen.

We krijgen een rondleiding en de prachtige kamers en proberen ons voor te stellen hoe het leven op een kasteel er aan toe ging. De familie had nogal wat contacten met de componist Chopin, die een pianoconcerto schreef voor de dochter. De dochter was verliefd op Chopin maar jammer genoeg was de liefde niet wederzijds.

's Namiddags hebben we vrij. Zoals gewoonlijk trek ik dan mijn wandelschoenen aan om de streek te verkennen. Deze keer gaat de tocht langs de heuvelflanken van het Elbedal naar het hoogste punt, zo'n 300m. We krijgen prachtige vergezichten voorgeschoteld.

Als afsluiter kunnen we de Heer danken voor deze prachtige reis. We zijn halfweg. Wat vliegt de tijd toch snel.

--------

Dag 5 : 7 juli : kasteel van Wallenstein en Theresienstadt

 Napoleon heeft in deze streek ook veel veldslagen gevoerd. Eerste stop van de dag is dan ook de leeuw van Chlumec. Het vertoont veel gelijkenissen met de leeuw van Waterloo.

Daarna verder door naar het kasteel van de Wallensteins. We krijgen een rondleiding in het prachtige kasteel. Hier verbleef Giacomo_Casanova de laatste 13 jaar van zijn leven als bibliothecaris. Hij had zijn naam niet gestolen. In zijn bibliotheek was een verborgen wand die wegdraaide om snel zijn 'maitressen' weg te moffelen als er onraad opdook. Hoeveel vrouwen hij gehad heeft is niet gekend. Feit is dat hij in zijn memoires de vrouwen alleen maar met hun initialen vermeldde, om niemand achterdochtig te maken.

Na het middagmaal rijden we verder door naar een zwarte bladzijde uit de Europese geschiedenis. In Theresienstadt (Terezin) krijgen we een pakkend verhaal van hoe Joden en andersdenkenden als beesten werden behandeld in dit concentratiekamp. Mensen leefden er opeengepakt zonder de minste comfort of hygiëne en kregen amper te eten. Na enkele weken wogen ze nog 45 kg. Zeg nu zelf. Wie waren in dit kamp de beesten ? Waren het niet eerder de Gestapo die mensen zo behandelden. En dan durfden de Nazi's nog een propagandafilm maken om te veinzen hoe goed het eraan toe ging in zo'n gemeenschap. Ongelofelijk.

Daarna moesten we nog even bekomen. Onze laatste stop van de dag was het kasteel van Ploskovice. We maken een prachtige wandeling door de mooie tuin waar de pauwen ons zowaar voor de voeten lopen. Tot slot rijden we naar huis door de prachtige kleurschakeringen van groen en geel in het mooie landschap van de tuin van Bohemen.

Alweer een dag voorbij die ze ons niet meer kunnen afpakken. We prijzen ons gelukkig.

--------

Dag 6 : 8 juli : Novy_Bohr en Liberec

Vandaag bezoeken we eerst het glasmuseum in Novy Bohr. Bohemen is gekend voor zijn prachtig kristal.

Het bezoek aan de glasfabriek is indrukwekkend. Glasblazen is een kunst die je pas na jaren oefening en een dosis talent. Glas wordt geblazen bij een temperat van om en bij de 1200 °C. Glasblazers worden per stuk betaald en niet per uur. Helpers houden de stukken vast met ijzeren tangen voorzien van isolatie. Het zijn dikwijls gevangenen  die op die manier wat bijverdienen. Vooral de weinige veiligheidsvoorzieningen vallen op. Niets is afgeschermd. Arbeidsomstandigheden die bij ons ondenkbaar zijn. De prijzen in. de shop zijn spotgoedkoop. 10 kronen, omgerekend 40 eurocent, voor een drinkglas.

Daarna rijden we door naar Liberec. Liberec is de belangrijkste stad van ?Noord-Bohemen. De stadskern wordt gedomineerd door het prachtige stadhuis in Duitse renaissance-staal van het einde van de 19e eeuw. We krijgen een rondleiding door een lieftallige dame. Het trappenhuis met glasramen en beschilderd plafond is adembenemend, idem dito de trouwzaal. Het is duidelijk. Dit stadhuis moest de pracht en praal van de stad uitstralen.

We sluiten de dag af met een prachtig natuurfenomeen : Een basaltformatie, bijgenaamd herenhuis naar de vorm die de zuilen vormen. Tientallen meters hoog rijzen de basaltzuilen uit boven de grond. Verschillende basaltformaties in IJsland zijn klein bier in vergelijking met deze. Echt uniek.

--------

Dag 7 :  9 juli : De natuur van Noord-Bohemen.

Onze laatste dag in Tsjechië wordt een portie natuur. Vooreerst rijden we naar een prachtig uitzichtpunt over de streek vanop een tafelberg. In de diepte zien we de Elbe kronkelen. Enkele kilometers verder stroomt de Elbe Duitsland binnen om gans Duitsland te doorkruisen en via Hamburg in de Noordzee uit te monden.

Verder naar Ceska Kamenice. Kamenice is een naam die veelvuldig zal terugkeren vandaag. Het is de naam van een bijrivier van de Elbe die ongeveer 15km stroomafwaarts van Decin in de Elbe uitmondt. Hier bezoeken we de barokke Kapel van Maria Geboorte. In deze kapel staat een prachtig Mariabeeld waaraan heel wat wonderen worden toegeschreven. Ze staan opgetekend in een schrift onderaan het beeld. Vervolgens bezoeken we de Sint-Jacobuskerk. Sportievelingen beklimmen de toren en worden beloond met een prachtig uitzicht over de streek over de 4 windstreken.

Vervolgens rijden we naar Jetrichovice. We maken een wandeling door dit pittoreske plaatsje naar een grotkapel, mooi uitgehouwen. De moeite waard.

Vervolgens rijden we verder naar het hoogtepunt van deze dag en wellicht van de reis : Boheems Zwitserland. We wandelen door een diepe kloof een kleine 2 km stroomopwaarts de Kamenice. De stroom kabbelt naast het wandelpad en het geluid van het water, samen met de prachtige natuur, doet ons volop genieten. 

Aan het einde stappen we in bootjes en varen we verder door de stroom. De rotsformaties in de meest gekke vormen : een walvis, een aap, vader, moeder en 4 dochters, E.T. ... passeren de revue. We komen ogen te kort. Een mooie afsluiter van een reis met heel veel verrassingen.

--------

Dag 8 : 10 juli : Decin - België

Met heimwee maar zeer voldaan vatten we de terugreis aan. Nog een laatste blik op Decin, een tocht door de Elbevallei en al gauw draaien we de autosnelweg op richting Duitsland. Eerste regio die we doorkruisen is Sachsen-Anhalt met hoofdplaats Dresden, plat gebombardeerd in WO II. Vervolgens Leipzig, waar Bach verbleef en een groot aantal van zijn werken heeft gecomponeerd. We rijden verder naar het Westen en rijden door de tunnel der eenheid. Het is een tunnel op de grens tussen het vroegere West- en Oost-Duitsland en staat symbool voor de hereniging.

In de voormiddag krijgen we nog een prachtige DVD met een interview van Alice Sommer-Herz in het begin van de 20e eeuw. Ze is één van de weinige overlevenden van het concentratiekamp bcan Theresienstadt. Toen ze stierf in 2014 op 110 jarige leeftijd was ze zelfs de allerlaatste overlevenden. Haar motto was : beschouw alles in je leven als een geschenk.

Vervolgens rijden we verder westwaarts en het wordt steeds drukker. We komen in het Ruhrgebied, de meest geïndustrialiseerde regio van Duitsland. Tijd om even tot rust te komen in de eucharistieviering op de bus. Zo vliegt de tijd voorbij.  Nog even en we bereiken de Nederlandse grens te Venlo. Na een goede week voelt het raar aan opnieuw alle aanduidingen in het Nederlands te zien. 

Het stuk door Nederland duurt maar even en al al gauw bereiken we onze heimat. Nog een ferm dankjewel voor onze gids en chauffeur en een prachtige reis is nog slechts herinnering. Een herinnering waar we nog heel lang aan zullen terugdenken.
Dank aan iedereen die deze fantastische reis gemaakt heeft tot wat ze geworden is.