- Geplaatst door: Paul
In september 2019 gingen we nogmaals terug naar onze bakermat Issoudun. Niet om zomaar de streek te verkennen. Maar we gingen echt op Pelgrimstocht via de Pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. We volgden de noordelijke route vanuit Vezelay via Bourges (voor gedetailleerde info over deze route kun je techt op deze website.)
We waren speciaal op vrijdag vertrokken want het eerste weekend van september is traditiegetrouw een hoogtepunt in en rond de Basiliek van Issoudun, toegewijd aan O.L.Vrouw van het Heilig Hart. Dan is er de grote jaarlijkse bedevaart. Dan komen mensen van overal hier bijeen om te vieren en te danken. Dit jaar was het trouwens een heel speciale editie. Het was 150 jaar geleden (dus al sinds 1869 !!!) dat dit bedevaartsoord opgericht werd door onze stichter Pater Jules Chevalier. Op vrijdagavond vierden we mee met een indrukwekkende kaarsjesprocessie in en rond de Basiliek. Na een heel mooie viering stapten wij in een lange sliert kaarsjes naar het mooie beeld van O.L.Vrouw van het Heilig Hart (zie foto) in de tuin van het vroegere klooster, aanpalend aan de basiliek. Het was een mooi begin van onze tocht.
Een pelgrimstocht is geen gewone wandeltocht. Je gaat op stap maar je wordt bewust van elke stap, de weg die je gaat is de weg van je leven. In je rugzak (letterlijk) draag je ook (figuurlijk) je rugzak van het leven mee. Hoe ga ik om met de ballast die erin zit ! Kan ik deze last lichter maken naar de toekomst ? Of waar sta ik met mijn leven en waar wil ik naartoe ?
Op pelgrimstocht ga je niet zomaar. Je neemt een leidraad mee. Onze leidsman was Jacobus, apostel van Jezus. Al stapten we 8 dagen langs de pelgrimsroute naar Santiago, toch verbleven we elke nacht in de prachtige gîte van Plou. Deze gîte, uitgebaat door de plaatselijke Dienst voor Toerisme, is in feite de oude pastorij en ligt juist naast de kerk van Plou. Daar we ondertussen al wat gekend zijn in de streek 
, konden we beschikken over de sleutel van de kerk. De kerk heeft bovendien een unieke verwijzing naar MSC. Tot in de jaren '90 van vorige eeuw was een MSC-pater er pastoor. Voorheen verbleef hij langere tijd in Papoea Nieuw-Guinea en hij liet in de kerk op een zijbeuk een prachtige fresco aanbrengen die ook het leven van de mensen aldaar moest uitbeelden.
De kerk werd dan ook onze toepasselijke bezinningsruimte waar we biddend de dag begonnen en waar we elke ochtend samenkwamen rond een verhaal van Jacobus en/of een aantekening van pater Jules Chevalier uit de eerste dagen na de oprichting van de Missionarissen van het Heilig Hart.De ochtendbezinning sloten we af met enkele vraagjes rond de evangelietekst van Jacobus of met een overpeinzing van Jules Chevalier. Stof tot wandelen dus ....
De eerste stapdag vetrokken we vanuit een heel gelieflijk dorp langs de Loire met de zeer toepasselijke naam La Charité sur Loire. Vertrekpunt waren de ruïnes van het vroegere klooster, priorij van de orde van Cluny. De toon was prachtig gezet voor een heel intense 8-daagse pelgrimstocht tot het ongeveer 130 km verder gelegen Châteauroux.
Stap na stap, kilometer na kilometer vervolgden we onze weg. We liepen langs uitgestrekte velden gekleurd in vooral de kleuren okergeel en bruin, de tekenen dragend van een veel te droge en te warme zomer. Op onverharde wegen vloog het stof op vanonder onze voeten, zo droog was het. Maar het is een heel mooie streek om door te wandelen, prachtige open landschappen en door het licht glooiend landschap ook bij momenten heel mooie vergezichten. Alleen jammer dat we af en toe (veel) te lang langs de autoweg moesten stappen.
Via Couy en Brécy bereikten we op het einde van de dag 3 Bourges. Een mooie stad met tegen de 150.000 inwoners. Pater Jules Chevalier volgde er les in het groot seminarie en werd op 14 juni 1851 priester gewijd in de kathedraal. Bourges heeft zoveel te bieden dat het de moeite loont om er een dag op ontdekking te gaan. We hielden er dan ook een volle dag halt.
De stad wordt gedomineerd door de prachtige kathedraal van Saint-Étienne. We kregen e
en prachtige rondleiding in de kathedraal en omgeving met verschillende verwijzingen naar het leven van onze stichter. De kathedraal is niet de hoogste, niet de langste en niet de breedste, maar wel de grootste in volume. Het geeft dan ook een indrukwekkend gevoel als je in de kathedraal staat. Het is een streling voor het oog. Daar moest op gedronken worden om deze mooie dag af te sluiten.
Na nog twee stapdagen, met Saint-Georges-sur-Arnon als etappeplaats, bereikten we Issoudun. Voor een gewone pelgrim op weg naar Santiago de Compostella een etappeplaats als een ander. Voor ons echter een zeer belangrijke etappeplaats. Hier stichtte pater Jules Chevalier de Missionarissen van het Heilig Hart, hij was er jarenlang pastoor en verbleef er tot zijn dood. De prachtige Basiliek van Issoudun fungeert sindsdien als bedevaartsoord. Spijtig dat in de brochures met de beschrijving van de pelgrimsroutes naar Santiago niet eens melding wordt gemaakt van dit mooie pareltje spiritualiteit op enkele honderden meters van de route. De basiliek bezit bovendien een prachtige Calvarie, waarbij Moeder Maria met haar ene hand naar haar Zoon aan het kruis wijst en met haar andere hand naar het volk (zie foto). Om te zeggen : via mij kom je dichter bij Jezus en bij God. 's Avonds hadden we een avondwake in de crypte van de basiliek, samen met de plaatselijke MSC-leken van Issoudun. Het werd een fijne ontmoeting, waar we 'Het Gedenk' zonden in het Nederlands. Niet ver van de Basiliek bevindt zich het gezellig pleintje 'Place du 10 juin' met gezellige terrasjes. We praatten na bij een drankje en een pizza en beleefden een heel gezellige en 'warme' avond (letterlijk en figuurlijk).
Na nog 2 dagen stappen bereikten we (na etappeplaats Sainte-Fauste) Chateauroux. Chateauroux is een industriestad die je gewoon door moet. Niet veel bezienswaardigheden. Het is dan ook te begrijpen dat de pelgrimsroute rond de stad gaat en niet door het centrum. Alleen de ruïnes van een oud klooster zijn te vermelden, waarbij ik vooral de onvriendelijke dame van het Bureau de Tourisme onthou. 3 glazen water drinken aan de 'bidon' als pelgrim bij 30°C is er blijkbaar 1 teveel. Veel gastvrijheid kan je dit niet noemen. Maar kom, het gezelschap waar je mee op weg was, maakt veel goed. Chateauroux is echter een heel goed eindpunt voor wie een pelgrimstocht in (jaarlijkse) stukken doet. Er zijn immers heel goede en snelle treinverbindingen naar de rest van Frankrijk. Daarom ook dat we deze stad hebben uitgekozen als eindpunt van onze tocht. Komen we ooit terug, dan kunnen we vanaf hier zonder problemen verder stappen.
Wat onthou ik van deze mooie pelgrimstocht ?
- De streek rond Issoudun is een prachtige wandelstreek. Om wille van de mooie landschappen en vergezichten, de ruimte en rust die je ervaart als je langs, tussen en over grote velden wandelt.
- Dikwijls wandelde ik alleen, soms bewust. Dan kom je dicht bij jezelf en overpeins je de weg van je leven. Net zoals op een pelgrimstocht :
- Ben ik nog op het goede spoor ?
- Of loop ik in een doodlopende straat ? Moet ik rechtsomkeer maken ?
- Of sla ik niet beter een zijweg in om opnieuw vooruit te komen op de weg naar mijn uiteindelijke bestemming ?
- 's Avonds deelden we met elkaar wat ons die dag getroffen heeft, of hoe we de vragen aan het begin van de dag tijdens de wandeling in overweging hebben genomen. Het werden heel deugddoende gesprekken die zorgden voor verbondenheid. Zo werd de tocht een intense ervaring.
Ik wil tot slot de kleine maar heel fijne groep mensen bedanken die mee gestapt heeft. Het waren fijne dagen. Niet alleen in verbondenheid door het samen stappen en samen praten, maar ook door het samen koken. Zo werd elke maaltijd een feestmaaltijd om te genieten.
Issoudun is ondertussen in mijn herinnering een heel mooie plaats geworden. Hier kom ik zeker nog eens terug : om te stappen, om te genieten, om te overpeinzen of om gewoon zomaar tot rust te komen, bij de Calvarie in de basiliek, bij Hem, Onze Schepper.
Ametur.
Paul Zeebroek